Dziwny mecz

Bardzo na szybko. Ręce się trzęsą od emocji i sam do końca nie wiem, czy powinienem płakać, czy się cieszyć. Przed chwilą zakończył się mecz dziwny. Kalejdoskop.

Zaczęliśmy świetnie. Raz po raz atakowaliśmy Greków, którzy mimo skomasowanej obrony nie dawali sobie z nami rady. W końcu osiągnęliśmy to, czego tak pragnęliśmy. Robert Lewandowski zdobył bramkę otwierającą wynik spotkania i od tej pory miało być tylko łatwiej. A kiedy odgwizdujący każde najmniejsze muśnięcie hiszpański arbiter wyrzucił z boiska greckiego defensora, wydawało się że lepiej EURO nie mogło się rozpocząć.

Na drugą połowę Grecy wyszli zmobilizowani, żeby doprowadzić do remisu i bronić korzystnego dla siebie rezultatu. My chcieliśmy grać mądrze, spokojnie, ale nam to nie wyszło. Po bramce Salpingidisa zrobiło się 1:1 i reprezentanci Hellady cofnęli się do głębokiej defensywy, z którą poradzić sobie nie mogliśmy zupełnie. Kiedy wydawało się, że piłkarskie niebo nie jest dla nas, balansując na krawędzi czyśćca, nagle prawie znaleźliśmy się w piekle. Czerwona kartka dla Wojciecha Szczęsnego i rzut karny dla Greków miał być dla nas wyrokiem. I wtedy między słupkami pojawił się Przemysław Tytoń, który broniąc strzał kapitana naszych rywali - Karagounisa sprawił, że znowu nie było źle. Skończyło się bramkowym remisem. Czy to dobrze?

Przed meczem zadawałem sam sobie wiele pytań. Teraz mam ich jeszcze więcej. Czy prawdziwą Polskę widzieliśmy w pierwszej połowie, czy raczej prezentujemy poziom chłopców we mgle z połowy drugiej? Z jednej strony, wielka szkoda, że nie udało się Greków dobić szybciej, jeszcze w pierwszej połowie. Z drugiej jednak, równie dobrze mogliśmy ten mecz z kończyć z zerowym dorobkiem punktowym. Jest dziwnie, naprawdę bardzo dziwnie. Na razie mamy jeden punkt, za moment Czesi z Rosjanami też mogliby zdobyć po jednym. Zaczęło się, są wielkie emocje, aż chyba pomyślę nad zmianą nazwy bloga. Może "Europejskie dramaty" będzie lepiej?